week 2

We zijn dus naar Pondi geweest. De reis alleen al was indrukwekkend. Het verbaast ons hoe creatief de indiers kunnen zijn met hun wegen. Hierzo kunnen ze van een 2baansweg een 4 baansweg maken zonder er heel hard er aan hoeven te werken. Alleen wat harder rijden, inhalen wat dus eigenlijk niet kan. Iedereen heeft voorrang en niemand zou hier iets in het verkeer overkomen… en mocht dat toch gebeuren, dan zijn ze hier in het hiernamaals / gereïncarneerd.;) hier lijkt de verkeersmentaliteit een beetje op. Thuis kennen wij fietspaden, voetpaden, zebrapaden, autobanen, vluchtstroken, landwegen en zelfs ruiterpaden. Waarom zouden we al deze wegen en paden maken als toch alles op 1 weg kan? Hierzo zie je voetgangers, fietsers, motors, brommers, tractoren, vrachtwagens, tuktuks, bussen, koeien, geiten en honden. Alles deelt mee aan het verkeer hier. Gewoon bijzonder om mee te mogen maken. Af en toe staat er een stoplicht maar die staat er kennelijk voor de sier en om het feest compleet te maken gaan we met zijn alle toeteren. Een mooi orkest van allerlei verschillende toeters, blaffende honden, pratende mensen, muziek, geiten die blaten en koeien die loeien. Geen tijd om in slaap te vallen achter het stuur hier… je blijft wakker en alert maar een gesprek volgen…. Dat kan ik niet. Veel te geconcentreerd op al deze dingen. Gelukkig hoeven wijzelf niet te rijden. Kwam anders nooit goed hahah. We hebben een taxi geregeld en die wacht je netjes op tot dat je klaar bent met je activiteit en die brengt je dan ook weer netjes thuis. Zeg maar een prive chauffeur. Super chill!

Pondi zelf…. Erg leuk en mooi, vol sfeer, muziek en kraampjes op de boulevard. Er zijn mooie beelden van Gandhi. Hebben we natuurlijk vast gelegd. Het krioelde van de mensen vonden mies en ik maar dat bleek dus een rustige stad te zijn. Vandaag hebben we ook voor het eerst echt bedelaars gehad die echt naar ons toekwamen voor geld. Ook kindjes. Dit vonden we echt heel aandoenlijk en besef je weer hoe hard en oneerlijk het leven is en dat wij daar aan mee doen door het keihard te negeren of nee te zeggen terwijl zij heel goed weten dat we geld hebben anders waren we hier niet. Maar als wij hieraan toe zouden geven weten we ook dat de rest van de kinderen en andere bedelaars ons stonden te wachten. En dat wil je ook niet.
Buiten dit moeilijke om hebben we heerlijk aan de boulevard gegeten op het dak terras. Wat we hebben gegeten is mij een raadsel maar het was heerlijk en uiteraard vegetarisch!

We hebben deze week echt hele foute kleren gekocht. Michel heeft een Alibaba broek gekocht (echt zo’n geïntegreerde boeren Indiër). Echt heel grappig. Rachael heeft daar en tegen ook een hippie broek gekocht met allemaal groene bloemetjes … helaas er die zelfde dag ook al uitgescheurd bij het opstappen op de motor, haha. Voordat we kleren gingen kopen waren en twee vrouwen met baby’s die rondom Rachael gingen hangen en kwamen bedelen voor geld of eten voor de baby’s. Het voelde slecht om dan iets voor jezelf te gaan kopen, het doet me dus wel wat. Het maakt het ook best wel moeilijk. Verder hebben we deze week lekker bij New Colors gewerkt, liedjes gezongen, gespeeld met de kinderen, geholpen met hun huiswerk uiteraard en leuke gesprekjes voeren met de kinderen. De kids zijn echt super lief. Ze komen daar ook voor hun zelf en doen echt hun best. Heel leuk om te zien. De kinderen zijn er van 4 jaar tot 17 jaar… dit betekend dat ik hun wisKNUDDE ook wel eens te zien krijg en daar bak ik niets van. Ik kan net zo goed de taal hier als dat ik wiskunde kan. :S Maaar wat ik wel heel goed kan is iemand regelen die en wel kan helpen…. Lang leven dat Mies er is! Verder kan ik met genoeg andere dingen helpen dus dat is wel fijn, zowel voor hun als voor mij;)